Głową ściany nie przebijesz Ciekawy sprawdzian stanowiła 3-metrowa ściana, na której górną krawędź należało jakoś się wspiąć. Bywało różnie, ale najczęściej zawodnicy musieli korzystać z „pomocy sąsiedzkiej”, polegającej na tym, że jeden robił z dłoni podpórkę, drugi na nią wskakiwał i wyciągał rękę do góry, a tam już siedział trzeci, który wciągał skoczka na wierzch. Dolny musiał poczekać na kolejnego, …

Najtrudniej było na linie rozwieszonej nad stawem. Najsprawniejsi zaczepiali się o linę rękami i nogami i „szli” w ten sposób dotąd, aż siły nie odmówiły posłuszeństwa. Potem chlup po szyję do zimnej wody i koniec „wysokich lotów”. Ciąg dalszy trzeba było odrobić „na piechotę”, czyli dojść przez wodę do przeciwległego brzegu. Z reguły większość zawodników potrafiła przemieścić się na linie …