Synergia (także synergizm) jest definiowana jako „połączona moc grupy rzeczy, kiedy pracują razem, co jest większe niż całkowita moc osiągnięta przez każde działanie osobno ”. W ostatnich latach termin ten stał się dość powszechny, aby odzwierciedlić połączone efekty działań w różnych dziedzinach.
Istnieją różne dziedziny nauki i sztuki, które mają wpływ na architekturę. Istotność jest jej integralnym aspektem. Zależność między samym materiałem jako „fizyczną substancją” i architekturą jako „sztuka i nauka projektowania i tworzenia budynków ” jest przedmiotem wielu badań. Zobacz również: Nowe mieszkania na sprzedaż Bydgoszcz
Według oświadczenia Williama Morrisa „… przedmiotem Materiał jest oczywiście ten podstawa architektury i być może nie popełniłoby się bardzo błędu, gdyby się ją zdefiniowało jako architektura sztuka budowania odpowiednio z odpowiedniego materiału”.
Zależność między materiałem a formą architektoniczną odkrywa praca Richarda Westona. Poszukiwanie esencji „w naturze materiałów” a potwierdza konkluzja Morrisa o podawaniu każdego materiału do określonego celu. W pracach autorstwa D. Michelle Addington i Daniel L. Schodek na temat inteligentnych materiałów dla architektury i John Fernandeza na temat narzędzi wyboru materiałów do architektury omówiono stosunek architektów i inżynierów do materiałów w nowoczesnych warunkach. Tam jest trochę prace poświęcone metodologii eksploracji materiałów w procesie architektonicznym.
Większość badaczy, kładąc nacisk na silne powiązania między architekturą i materiał, nie bierze pod uwagę synergizmu lub po prostu zwróć uwagę na osobne przykłady tego fenomenu. Natomiast współcześni architekci wykorzystują odkryte nowe materiały i zaprojektowane przez materiałoznawców, a nawet uczestniczą w ich procesie rozwoju. Dlatego należy zwrócić uwagę na synergizm między architekturą a sztuka, nauka i materiałoznawstwem jako interdyscyplinarną dziedziną naukowa.
Najbardziej szczegółowe i kompletne najnowsze badania dotyczące synergii architektury i nauki o materiałach prowadził Sascha Bohnenberger. W tej pracy stwierdził, że „synergie między architekturą a nauką bardziej ograniczone ”.
